بسیاری از تمرینات این ورزش به ایجاد کشش در ماهیچه‌ها کمک می‌کنند. برخی از تمرینات شکم را صاف کرده و در این ناحیه کشش ایجاد می‌کنند. تمریناتی مانند ژست کبرا عضلات شکم را تقویت می‌کنند.
آنان (آریایی‌ها) برای شخم زدن گاوها را به یوغ (اوستایی: یَوگ، (به هم بستن)، سنسکریت: یوگا) می‌بستند. یوگی به مرد یوگا کار و یوگینی به زن یوگا کار گفته می‌شود.
مربیان حرفه‌ای می‌توانند حرکات را برای شرایط متفاوت بدنی اصلاح کنند.
هاتا یوگا که مسیر فیزیکی یوگا نامیده می‌شود، درواقع شاخه متمایزی نیست بلکه شاخه فیزیکی راجا یوگا می‌باشد.
یوگا برای چی خوبه؟ بسیاری از افراد قبل از شروع این ورزش از مربی می‌پرسند که یوگا برای چه چیزی خوب است؟ باید گفت خواص یوگا برای جسم و روح بسیار زیاد است. از تکنیک‌های آن در برنامه‌های ارتقاء سلامت، برنامه‌های درمان سوءمصرف مواد و درمان مکمل برای بیماری‌هایی مانند اختلالات اضطرابی، افسردگی، بیماری‌های کرونری قلب و سرطان استفاده می‌شود. این تمرینات یک روش خودیاری کم‌هزینه است.
آموزش ماساژ سر در خانه + فواید این ماساژ برای سلامت بدن و مو
اگر تازه با دنیای یوگا آشنا شده‌اید یا حتی فقط نام آن را شنیده‌اید، احتمالاً با تنوع سبک‌ها کمی گیج می‌شوید. برای افراد مبتدی، هاتا یوگا و آیینگر یوگا گزینه‌های عالی محسوب می‌شوند؛ چون منابع سرعت آن‌ها پایین‌تر است و بر ایمنی و روش صحیح اجرای حرکات تأکید دارند.
حرکات حالتی نرم و روان دارند و مربی اغلب آن‌ها را به موسیقی و جریان تنفس پیوند می‌دهد.
در فلسفه یوگا، این راهی باستانی برای دستیابی به آرامش درونی و پیوند با جهان است.
یوگا تبتی از آمیزش سنت تبتی با آموزه‌های بودایی و شمنی شکل گرفته است. این سبک بر کنترل ذهن و پاکسازی انرژی‌های منفی تمرکز دارد.
آشنایی با یوگا برای بسیاری از افراد یک نقطه عطف در زندگی است، چون کمک می‌کند ارتباط بهتر با بدن، ذهن و احساسات خود پیدا کنند. یوگا نه تنها به بهبود سلامت جسم، انعطاف‌پذیری و تنفس کمک می‌کند، بلکه باعث آرامش روان، کاهش اضطراب و افزایش تمرکز می‌شود.
طی تحقیقاتی که محققان در این زمینه انجام داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که یوگا علاوه بر اینکه می‌تواند بر روی جسم انسان تاثیرگذار باشد، قادر است در تنظیم انرژی حیات و حتی جریان‌های مرتبط با آن نیز عملکرد بسیار خوبی از خود نشان دهد.
در نهایت، مهم‌ترین نکته این است که یوگا را به‌عنوان یک فرایند تدریجی ببینید؛ مسیری که مقصد در آن اهمیت ثانویه دارد و خود سفر—یعنی تمرین روزانه، آرامش و لحظات درونی ارزشمند—اصل ماجراست.
در این تمرینات مراقبه یا مدیتیشن در کنار تمرین کنترل فکر و احساس انجام می‌شود.